De eerste dag liep ik mee. Regelmatige stops, met nu en dan een overdenking en een gebed. Een pelgrimage is een geestelijke ervaring en reis, evenzeer als een lichamelijke reis. De deelnemers komen dicht bij elkaar en er onstaat een geestelijke gemeenschap. Gerdien is bij de tocht als pastor.Waarom spreekt een pelgrimage aan? Het is erg populair in Zweden. De routes gaan vaak door de natuur, van kapel naar kerk. De Zweden hebben een bijzondere verhouding tot de natuur. De meeste Zweden houden van de natuur en in de natuur vertoeven, meer dan Nederlanders. Er is een gevoel voor natuurmystiek. In veel gevallen is de verhouding van de geseculariseerde weed tot de natuur bijna religieus te noemen. Ik zie hetzelfde bij Noren en Finnen. Je vind het ook in de kunst, bijvoorbeeld in de klassieke muziek van Grieg, Sibelius of Pettersson Berger. Voor Christenen is het dan ook niet verwonderlijk dat zo'n tocht aanspreekt.
De deeletappes leiden naar een kerk. Tijdens het lopen zijn er periodes van gesprek en van stilte en medidatie. Het is opmerkelijk hoe je dan dichter bij God komt.
Voor de geïnteresserden is deze roete genoemd naar Ingegerd. Ingegerd was de dochter van Olof Skötkonung, de eerste lokale koning die gedoopt werd. Ze werd rond het jaar 1000 geboren en greoide op in Sigtuna, dat midden op deze route ligt. Ze huwde vorst Jaroslav van Novgorod in Kiev. Dat gebied werd toentertijd door vikingkoningen geregeerd. Ze noemde zich toen Irene (vrede) en werkte voor vrede tussen verschillende landen. Voor haar dood in 1050 legde ze kloostergeloften af en ze werd later de heilige Anna van Novgorod in de Oosterse kerk.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten